Zupa ogórkowa na chłodne dni

Z przepisami na zupę jest u mnie kłopot, bo robię je zawsze "na oko". Można powiedzieć, ze nigdy nie ugotowałam dwa razy takiej samej zupy. Smak zawsze zależy od tego, w którym kierunku poniosła mnie fantazja. 

Zupa ogórkowa jest lubiana. Jest niewątpliwie potrawą jadaną od wczesnej jesieni, gdy ogórki są już dobrze zakiszone. Każdy ma swoją metodę na jej gotowanie. Moją zasadą jest to, że ogórki kiszone przeznaczone na zupę obieram ze skórki, kroję w kostkę i duszę oddzielnie, w rondelku na maśle, do czasu aż będą bardzo miękkie.

Rzadko gotuję zupy na wywarze mięsnym. Muszą mi wpaść w oko jakieś wyjątkowo chude żeberka, żebym je kupiła z tą myślą. W moich zupach warzywa najczęściej  przygotowywane są wstępnie na maśle. Podduszone, czasami przyrumienione nadają wywarowi znakomity smak. Do zup na ogół też nie dodaję śmietany. 

1 łyżka masła klarowanego

pół szklanki pokrojonego w kostkę selera

pół szklanki pokrojonego korzenia pietruszki

1/4 szklanki pokrojonej marchewki

2 szklanki pokrojonych ziemniaków

1 łyżka masła

1 szklanka pokrojonych w kostkę ogórków kiszonych

posiekany koper, najlepiej dużo

sól, pieprz, nasiona kopru ogrodowego, liść laurowy, ziele angielskie.

Warzywa bez ziemniaków, nasiona kopru, liść i ziele dusimy na maśle, pod przykryciem. Jeżeli trzeba dodajemy odrobinę wody, aby warzywa były przykryte. 

Ogórki dusimy na maśle w osobnym garnuszku, aż będą bardzo miękkie (pół godziny).

Do miękkich warzyw dolewamy 2 litry wody, zagotowujemy i dodajemy ziemniaki. Gdy ziemniaki są miękkie dodajemy uduszone ogórki, zielony koper. Jeżeli trzeba dolewamy wrzątku. Gotujemy jeszcze około 15 minut i na końcu solimy i pieprzymy. Można też doprawić zupę wodą od ogórków.

Wpis dedykuję Gosi, która prowadzi blog codojedzenia.pl z pięknymi fotografiami i ciekawymi przepisami. Na blogu zaś co miesiąc zbiera od blogerów przepisy na zadany temat. W październiku to "Jesienne zupy"